De hond bleef gezellig bij ons, we speelden wat met hem, maar op een gegeven moment wilde we toch naar huis. Maar laat je die hond dan zomaar aan zijn lot over? Er was verder niemand, dus als er iets moest gebeuren was de hond geheel afhankelijk van ons. De politie maar gebeld, het duurde een kleine vijftien minuten voor ik ze aan de lijn had. Ik werd doorgeschakeld naar meldkamer Den Haag, ze hadden geen idee waar het Rijswijkse Bos zich bevond. Ik heb het op zijn best uitgelegd, maar ik ben geen echte Hagenees of Hagenaar en ik weet dus ook niet al de straatnamen. Ik werd terug gebeld door meldkamer Rijswijk, maar die hadden ook al niet echt een idee waar te zoeken, al kwam ik daarmee toch eerder op de locatie waar ik me bevond. Er zou een wagen komen om de hond op te halen. Er werd nog wel gevraagd of het een gevaarlijke hond was en of er versterking nodig was. Nee dus, laat de versterking maar thuis als ik de hond aankan. Want ik ben heel voorzichtig met honden die ik niet ken.
En inderdaad de wagen kwam, maar de agenten keken beide naar de kant van de kinderboerderij en niet naar de kant van het Rijswijkse Bos waar ik stond, zoals afgesproken. Ik belde terug maar kreeg weer het eindeloze bandje dat ze in gesprek waren en hing dus op voor het geval ze mij zouden bellen. En inderdaad na verloop van tijd werd ik weer gebeld. Ik vertelde dat ze me voorbij waren gereden en dat ik aan de kant van het bos stond en dat al mijn gezwaai niet hun aandacht had getrokken. Ze zouden nogmaals een wagen sturen. En zo gebeurde het. De hond werd opgehaald en wij hadden een heel avontuur beleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten