Picknicken

Ik ging met Kleine Meid picknicken in het Rijswijkse Bos. We zaten er nog maar net of het begon een beetje te regenen. Iedereen ging naar huis, maar wij legde ons kleedje onder de bomen. En bliezen de mooiste bellen met onze bellenblaas die je je maar voor kunt stellen. De regendruppels voelde lekker aan en onder de bomen bleef het droog. Daar genoten we van het meegebrachte fruit. Ineens kwam er een herdershond op ons afgerend, met leiband, zonder begeleider. En die kwam ook niet.

De hond bleef gezellig bij ons, we speelden wat met hem, maar op een gegeven moment wilde we toch naar huis. Maar laat je die hond dan zomaar aan zijn lot over? Er was verder niemand, dus als er iets moest gebeuren was de hond geheel afhankelijk van ons. De politie maar gebeld, het duurde een kleine vijftien minuten voor ik ze aan de lijn had. Ik werd doorgeschakeld naar meldkamer Den Haag, ze hadden geen idee waar het Rijswijkse Bos zich bevond. Ik heb het op zijn best uitgelegd, maar ik ben geen echte Hagenees of Hagenaar en ik weet dus ook niet al de straatnamen. Ik werd terug gebeld door meldkamer Rijswijk, maar die hadden ook al niet echt een idee waar te zoeken, al kwam ik daarmee toch eerder op de locatie waar ik me bevond. Er zou een wagen komen om de hond op te halen. Er werd nog wel gevraagd of het een gevaarlijke hond was en of er versterking nodig was. Nee dus, laat de versterking maar thuis als ik de hond aankan. Want ik ben heel voorzichtig met honden die ik niet ken.

 En inderdaad de wagen kwam, maar de agenten keken beide naar de kant van de kinderboerderij en niet naar de kant van het Rijswijkse Bos waar ik stond, zoals afgesproken. Ik belde terug maar kreeg weer het eindeloze bandje dat ze in gesprek waren en hing dus op voor het geval ze mij zouden bellen. En inderdaad na verloop van tijd werd ik weer gebeld. Ik vertelde dat ze me voorbij waren gereden en dat ik aan de kant van het bos stond en dat al mijn gezwaai niet hun aandacht had getrokken. Ze zouden nogmaals een wagen sturen. En zo gebeurde het. De hond werd opgehaald en wij hadden een heel avontuur beleefd.

Nooit een moment verveling.

Haha, ik ben even vergeten hoe dat was, nooit een moment verveling. Want hij slaat soms toe de laatste tijd. Maar deze week was zo'n week dat de verveling ver te zoeken was, ik ben aan sommige dingen die ik van plan was niet eens toe gekomen. Zo hoorde ik maandag terwijl ik het blogje over papa's hoge hoed schreef, dat mijn middelste gaat trouwen, in augustus al. Ze is zwanger en hoewel ze altijd van plan waren om pas daarna te trouwen met hun eigen kinderen als bruidskinderen, vinden ze het nu toch prettiger omdat van te voren al geregeld te hebben. Dat kwam dus best wel onverwacht. Maar het is ook wel behoorlijk....

Minder Ta Da! was dat woensdag mijn schoonzoon, de vriend van mijn jongste naar het ziekenhuis gebracht werd per ambulance. Waarschijnlijk een grote niersteen, hopelijk horen we daar volgende week meer over. Gelukkig konden we Kleine Meid opvangen en haar papa en mama wat ondersteuning bieden.

Wat dan weer wel helemaal....

......was,

dat middelste en ik zaterdag op pad gingen om een bruidsjurk te kopen. Blijkbaar wisten ze van Jill's dat het zo'n heugelijke dag was, want ze deelden aan iedereen op straat bubbels zonder alcohol uit, wat natuurlijk prima paste in het straatje van de zwangere bruid to be! Wij proosten dus en brachten een toast uit op het vinden van de perfecte jurk.

De bruidswinkel was snel gevonden en het passen kon beginnen, na twee jurken was ze in principe al geslaagd, maar we besloten toch de rest van de jurken ook te passen. Er was er geen één bij die meer de goedkeuring kon vinden dan de tweede jurk en die is het ook geworden. Onderstaande taferelen zijn ons dan ook geheel bespaard gebleven. We zijn heel vriendelijk geholpen en alles ging naar wens. Ta Da!

We zijn nog gezellig iets gaan drinken en besloten toen terug naar het station te lopen ipv met de bus zoals we gekomen waren. Ik had alleen mijn navigatie op auto staan ipv op voetganger zonder het te weten, waar door we dus een behoorlijk grote wandeling gemaakt hebben.

Nee saai was het niet deze week.

Iedereen kan toveren!

Er was iets gebeurt bij Kleine Meid op school, waar we allemaal een beetje van waren geschrokken. Kleine Meid niet in het minst. In haar tweede week op school had ze toen ze naar de vis keek de kleurpotloodjes omgestoten en een klasgenootje ook van vier had haar dreigend toegesproken dat ze haar dood ging maken en als ze buiten kwam dan ging ze haar slaan tot het bloed kwam. Kleine Meid had een paar dagen niet buiten durven komen. Papa en mama waren ontzettend boos geworden en de hele familie was verontwaardigt dat dit soort dingen in groep 1 kunnen voorkomen. Dat kinderen schijnbaar thuis met dit soort dingen geconfronteerd kunnen worden en dan zelf de bully gaan spelen bij leeftijdsgenoten. Iedereen die kinderen heeft weet dat dit gekopieerd gedrag is. Later had ze Kleine.'  Meid ook nog eens voor baby uitgescholden, wat natuurlijk ook niet goed was gevallen. Maar Kleine Meid is een beetje faalangstig en de tranen zitten haar snel hoog, hopelijk geeft dat toch geen aanleiding tot verder pestgedrag. Mijn jongste die haar mama is maakt zich daar toch wel zorgen over dus ik nam de taak op me om uit te vissen of er nog meer gebeurt was. We waren in de speelhoek van het ziekenhuis en toen ik rechtstreeks informeerde zei ze ' Oma ik wil daar niet over praten.' Dus speelde we eerst wat en las ik wat voor. Misschien had ze wel gedacht dat papa en mama boos op haar waren, dat meisje was er immers niet bij toen ze zo boos waren. Via een omweg nog maar eens proberen. En ja ze vertelde precies wat oma ook al van mama had gehoord. En ook nog dat het meisje tegen alle kinderen had moeten zeggen dat ze niet meer stout zou doen. ' Als er nog iets gebeurt dan moet je het tegen oma vertellen, want oma gaat je helpen' zei ik om haar te laten merken dat ik niet boos op haar ben. Dat gaf vertrouwen. ' Oma ga je haar dan betoveren?' vroeg ze. Razend snel maalden mijn hersenen, wat moest ik hier nu op antwoorden. Vol vertrouwen keek ze me afwachtend aan. Ik kon haar toch niet teleurstellen en zei 'Ja maar natuurlijk doen we dat', en meteen rolde er een rijmpje over mijn lippen.

' Stoute meid

raak al je streken kwijt

wees lief voor alle kinderen

dan zal ik je niet hinderen.' 

Ik zag heel haar gezichtje open bloeien, al wilde ze nog wel even weten wat ' raak al je streken kwijt ' betekende. Tevreden met de uitleg verkneukelde ze zich stiekem al op het resultaat.

Iedereen kan toveren

Zeikblog

*Waarschuwing* Dit is een zeikblog! Je kunt nu nog weg! Verder lezen is geheel voor eigen risico! Dat u dat  maar even weet! Even geen Ta Da!

Heel mijn leven ben ik al gul, naar mensen die ik ontmoet, heb je het even niet en kan je daarom niet meedoen aan de gezelligheid, geen probleem, ik betaal wel. Kom erbij doe gezellig mee. Spullen die ik niet meer nodig had gaf ik altijd gewoon weg! Kinderen die niet mee op schoolreis mochten van de school omdat  hun ouders niet betaald hadden, ik trok mijn beurs. Zonder iets terug te verwachten. Nou ja ik zei alleen, als de situatie ooit omgekeerd is en jij kan het missen en je treft iemand die het even niet hebt doe dan net als ik, geef! 

Nu zit ik in de andere situatie, een paar maanden al en een paar keer al is er een vluchtige gedachte langs gekomen, die ik meteen weer wegwuifde, want je wilt immers niet zo over mensen denken dus stop je het weg. Maar gisteren stond die gedachte ineens te dringen en zorgde voor tranen in mijn ogen. Dus ik zeg het maar even, dan ben ik er ook van af. In al die tijd dat het financieel echt moeilijk gaat is er nog niemand (buiten mijn meiden om) geweest die ook maar één drankje voor me gekocht heeft. Want blijkbaar doe je dat alleen als je iets terug kunt krijgen. Zo zit de wereld dus in elkaar. Jammer genoeg weer een illusie armer en een ervaring rijker. Wie goed doet, goed ontmoet? Echt niet! Wet van drie? Whoehahaha de ballen.

 Ta Da! Tranen drogen meisje, weer verder met de orde van de dag! Straks weer iets vrolijks.

Papa's hoge hoed

Mijn ouders zestig jaar geleden op hun trouwdag. Mijn vader met zijn hoge hoed, het zal vast de enige keer zijn dat hij die droeg. Veel te lang moet ik mijn ouders al missen. En net zolang bewaar ik al wat spullen die van hen waren, mama's naaidoos, papa's hoge hoed, zijn wielrentrofeën en postzegelverzameling, haar knopendoos en broodtrommel en nog meer van die dingen en ook van opa en oma heb ik nog het een en ander en waarom eigenlijk. Ik heb nooit een moment gehad dat ik ermee in mijn handen zat en hen dichterbij voelde dan anders. Maar om de één of andere reden werden die dingen heilig en niet weggedaan. Valse sentimenten. Nu we ons eigen bezit eens flink onder handen aan het nemen zijn en wegdoen wat we eigenlijk niet nodig hebben, heb ik het gewaagd om papa's hoge hoed op marktplaats te zetten. Er werd meteen op geboden en overheen geboden. En toen kreeg we een mailtje van een jongen die de hoed wilde gebruiken voor een ontwerpproject hij bood 15€ het hoogste bod op dat moment. Het mailtje sprak mij aan en ik beloofde hem de hoed. Even later werd er zelfs 30€ geboden, maar beloofd is beloofd dus we hielden ons aan de afspraak. Onze koper waardeerde dat we dat deden en besloot ons nog iets tegemoet te komen. Voor 20€ veranderde een hoge hoed in een herinnering.

Bij mij ging terwijl ik aan dit blog aan het schrijven was de telefoon met heel blij nieuws wat ik nog even geheim moest houden. Vijf minuten later bleek al dat het toch uitgelekt was. Dus ik zal het niet van de daken schreeuwen maar ik licht wel een tipje van de sluier op. Mama had ze me gevraagd ga je mee een jurk uitzoeken? Zo'n jurk als mijn mama hier draagt. En zo komt alles weer bij elkaar.

Dus geheel onverwacht, kan ik iets afstrepen van mijn Ta Da! lijst. Ik heb iets via marktplaats verkocht! Misschien moet ik hetzelfde er nog maar eens opzetten, dat gaat goed zo.

De opa's ook met een hoge hoed.

Wat zag de Coolsingel er nog raar leeg uit in die tijd.

Nothing

Zo dat begint al goed, vandaag doen we helemaal niets. Tenminste niets van de Ta Da! lijst. Lekker een beetje keuvelen in huis, ideetjes voor mijn lijstje opdoen, beetje mediteren en naar muziek luisteren. Eens bedenken wat ik veranderen kan in huis. Nu we voorlopig niet kunnen verhuizen, moet ik eens kijken wat ik hier kan doen om het leuker te maken. Niet gek opkijken als ik straks toch ineens besluit om een klusje van mijn Ta da! lijst te doen, stonden er geen gordijnen op die nog gemaakt moesten worden?

Ik kreeg net het idee van de teaparty na het lezen van wat leuke recepten over cocktails met thee! Ik heb voor mijn verjaardag toch zo'n leuk boek gekregen; 'het vintage tea party boek', het is echt een super boek met leuke ideetjes voor allerlei soorten thee party's, van het ontbijt tot laat op de avond. Het is tenslotte altijd ergens op de wereld theetijd! Naast de recepten staan er ook nog leuke vintage styling tips in voor kapsel, kleding en entourage. Ik heb wel zin in een feestje, dus dat komt eraan. Tea Party's zijn echt wel Ta Da!

   

Mijn Ta Da! lijst groeit al lekker, ik hou het op twintig items, wil je weten welke en hoe ik het ga doen, kijk dan hier. Wil je zelf ook een Ta Da! lijst bij gaan houden en er over bloggen stuur dan even een berichtje naar mij, dan zet ik je op de blogrol.

Ta Da!

Ta Da! Nou er is echt helemaal niets Ta Da! Twee dagen terug nog wel, heerlijk zomer en barstens vol goede zin en ideeën. En ineens was het over, helemaal weg. Lief vroeg al wat er met me aan de hand was. Niets had ik gezegd, omdat ik ook geen aanwijsbare reden kon vinden. Maar dit is zo niet leuk, hier moet ik iets aan gaan doen. De Ta Da! moet terug.

Lijstjes? Lijstjes! Het geeft me nog niet echt een Ta Da! gevoel maar ik moet toch iets proberen. *Hmmm, denkt aan alle lijstjes die nooit afgemaakt zijn* Het wordt vast weer een complete mislukking! Maar wat geeft het? *Denkt aan alle plezier dat die onafgewerkte lijstjes toch ook weer hebben veroorzaakt* Wat de hek!?! (welk hek en waarom een hek?) Lijstjes maar dan anders? Iemand ideeën?

*Brainstormen* Wat wil ik? Wat is mijn doel? Korte termijn/lange termijn? Fun/praktisch? Creatief/productief? Spiritueel/down to earth? Ik wil in ieder geval Ta Da! dus ja ik ga weer aan de lijstjes met meer Ta Da! dan To Do! En deze week ga ik puzzelen wat er op mijn Ta Da! lijstje zal komen. Want één ding is zeker ik neem er mijn tijd voor, want op dit moment is tijd alles wat ik heb. Er over bloggen kom in ieder geval op het lijstje voor.

Ta Da!