Wat baalde ik de vorige keer toen de uitslag van het bloedprikken niet goed was en nog meer toen het twee weken later nog steeds niet was verbetert. Ik had me zo streng aan het voedingsadvies gehouden van de diëtiste, en nog had het niets geholpen. Dat komt vaker voor dat mensen niet goed in te stellen zijn kreeg ik te horen. Dat komt vaker voor stond ook in het boek over diabetes dat ik van de zorgverzekeraar had ontvangen. Ik werd er opstandig van, wilde dat hele voedingsadvies over boord gooien, maar ik durfde niet goed. Ik ging nadenken over wat ik at en wat de effecten ervan waren, en ik kwam steeds meer tot de slotsom dat een andere manier van eten misschien wel beter was. Ik stapte langzaam over op mijn manier van eten, maar voelde me ondertussen steeds schuldig dat ik me niet aan het voedingsadvies van de diëtiste hield en was ook bang dat het misschien niet zo goed was wat ik deed. Ik sprak daar ook met anderen over en een paar weken terug was er iemand die tegen me zei,'Probeer het gewoon, je gaat er toch niet direct dood aan'. En dat zette wel een knop bij me om, vanaf die tijd was het niet meer voorzichtig proberen, maar vol overgave eten zoals ik dacht dat het goed was.
Vorige week heb ik weer een bloedonderzoek gehad, eerst had ik het prikken op zich al uitgesteld, daarna het bellen met de dokter voor een afspraak, maar vandaag ben ik toch maar gegaan. En ....................... Ta Da! Alle waarden waren prima, zelfs behoorlijk gedaald, bloeddruk helemaal oké en ik ben ook nog twee kilo afgevallen!!! Het is toch prima om op je intuïtie te vertrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten